พักให้เป็น เวลาพักไม่ต้องรู้สึกผิด

เวลาพักไม่ต้องรู้สึกผิด

คนเอเชียส่วนใหญ่ จะถูกปลูกฝังตั้งแต่เด็กๆ ว่าให้ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์

เด็กๆสมัยนี้นอกจากจะเรียนหนังสือ 5 วัน เสาร์อาทิตย์ อาจจะต้องไปเรียนเทควันโด,

เรียนศิลปะ, หรือเรียนพิเศษเพิ่ม เพราะกลัวไม่ทันโลกภายนอก

พอโตขึ้นมาบางคนอาจจะนิยามการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ต่างกัน

เช่น "อ่านหนังสือ", "ออกกำลังกาย", "ทำสิ่งที่ต้องทำล่วงหน้าในอนาคต",

"เขียนบล้อก", หรือแม้แต่ "ทำงานเพิ่ม", พอใช้ชีวิตแบบนี้บ่อยๆ สมองมันก็จะจำว่า

ถ้ามีเวลาว่าง คือ ต้องใช้เวลาให้เป็นประโยชน์

ซึ่งถ้าการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ที่มันช่วยเยียวยาจิตใจก็ดี

แต่บางอย่างมันมีความรู้สึกว่า การพักคือต้องทำ หรือไถไปข้างหน้า

พอเมื่อไรที่ไม่ได้ไถ ก็จะรู้สึกผิดกับตัวเอง หรือ เขาเรียกว่า "พักไม่เป็น" (แอดอาจจะเป็นหนึ่งในนั้น)

แต่บางทีการที่เราได้พักด้านจิตใจนี่แหละ เราใช้เวลามันอย่างคุ้มค่าแล้ว

และการที่ยอมอนุญาตให้ตัวเองได้พักน่าจะมีผลต่อ Self-Love

การพักด้านจิตใจคนเราไม่เหมือนกัน และ บางคนอาจจะนอนดู Netflix,

บางคนอาจจะต้องการไปสูดอากาศ, บางคนเราต้องการความสงบ,

บางทีเราอาจจะต้องการกิน หรือ บางคนอาจจะเป็นการออกกำลังกาย

หรือ อ่านหนังสือที่ช่วยให้สมองโล่งจริงๆ

แต่ละคนจะมีเสียงบอกไม่เหมือนกันว่าต้องพักได้แล้ว

ของแอดจะเป็นอาการที่เรียกว่า (เมมเต็ม)

ซึ่งถ้าไม่ได้ปล่อยออก ก็จะไม่ Productive ไปเรื่อยๆ

คนไทยบางทีเวลาจะลาก็เกรงใจหัวหน้า แต่ถ้าฝรั่งถ้าลาเขาก็ไม่ได้ถามว่าทำไมถึงลา

(แต่ต้องแลกกับเวลาทำก็ต้องทำ) วันนี้แอดพึ่งได้ยินเสียงในหัวชัดมากบอกให้วันนี้พักได้แล้ว

ซึ่งน่าจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีของการพักอย่างมีคุณภาพในอนาคต

#พักผ่อน