ตอนเด็กๆเคยคิดว่า 30 จะเป็นยังไง ....
ตอนนี้พออายุเข้าใกล้ 30 สิ่งที่ต้องการจริงๆ
คือ 'ความสงบ' และ 'การนิ่งแต่มีพลัง'
- ความรับผิดชอบยังเป็นสิ่งที่ดี แต่ถ้ารับผิดชอบผิดที่ และเยอะเกินไปมันก็จะเผาตัวเองตาย
- เราทำให้ทุกคนบนโลกใบนี้รักเราไม่ได้
- สิ่งของไม่สำคัญเท่าความรู้สึกและประสบการณ์
- การทะเลาะกับคนอื่นเริ่มเป็นสิ่งที่เหนื่อยเกินไป และ การที่ต้องเปลี่ยนความคิด คนอื่นให้ตามเราก็ไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นถึงแม้มันจะเป็นเรื่องที่เราหวังดี เพราะในโลกนี้ไม่ได้มีอะไรถูกผิด
- แต่ก่อนเวลาเห็นคนอื่นจะเดินตกหลุม เราจะพยายามแบกเขาไว้ ไม่ก็ไปกลบหลุมให้เขา แต่สุดท้ายก็หนักเอง ถ้าเป็นหลุมเล็กต้องปล่อยให้เขาเดินตกหลุมเองบ้าง แต่ถ้าเป็นหลุมใหญ่เราก็ยังควรจะช่วยเขา
- การที่แยกปัญหาคนอื่นออกจากปัญหาตัวเองทั้งหมดก็ไม่ถูก เพราะบางทีมันก็ก็ทำให้คนอื่นคิดแบบเดียวในปัญหาของเรา
- พอยิ่งอายุเยอะ ยิ่งเจอคนเยอะ ทำให้เริ่มดูคนออก การที่ง่ายๆกับคนอื่นก็เป็นสิ่งที่ดี แต่บางทีอลุ่มอล่วย จนสูญเสียตัวตน และ โดนเอาเปรียบก็ไม่ใช่
- บางจังหวะ สวมหมวกบางใบ ซื่อมากก็ไม่ได้ แต่บางจังหวะฉลาดมากก็ไม่ดี
- งานที่ใช่จะทำให้คิดถึงเรื่อง 'ผลตอบแทนน้อยลง และ เวลาจะเริ่มมีค่ามากกว่าเงิน
- การที่เอาตัวเองไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี ก็เป็นสิ่งที่ควรจะทำ คนที่ดีกับเราจริงๆก็มี
- บางทีอดทนการ 'รอ' ให้สุกงอม ให้ผลตอบแทน ที่แตกต่างกว่า แต่เรื่องบางเรื่องก็มีเวลาของมัน
- อกหักเป็นเรื่องที่เล็กลงเรื่อยๆ เพราะสิ่งที่เจอมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
- ความรักควรจะเป็นความสงบที่มีพลัง บนบรรทัดฐาน ของความเคารพและความรับผิดชอบที่มีต่อกัน แต่ยังควรจะเป็นหนึ่งเดียวที่มีอิสระต่อกัน
- ครอบครัว คือ คนที่รักเรามากที่สุดในชีวิต แต่บางทีก็อย่าให้ความหวังดี ของเราต่อคนที่เรารัก กลับมาทำร้ายตัวเอง
พอ 30 แล้วเริ่มใจเย็นขึ้น จากการที่เริ่มปล่อยวางและเข้าใจโลก แต่ยังมีคงความเป็นตัวตนอยู่
ปีนี้เจอโควิดเลยทำให้ยังพลาดอะไรที่ดีๆมากๆไปหลายๆอย่าง (รวมถึงบวชด้วย) แต่ก็ได้อะไรดีๆหลายๆอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้เช่นกัน ซึ่งมันก็ทำให้เชื่อมั่นมากขึ้น ว่าถ้าเจอปัญหาทุกอย่างก็ยังคงมีทางออก .. และถ้ายังไม่มีตอนนี้ชีวิตก็ต้องเดินต่อไปอยู่ดี
โดย: Kenny Kanawat