'ความกลัว' เป็นสิ่งที่อยู่ในตัวมนุษย์ มนุษย์จะคิดและแสดงพฤติกรรมบางอย่างมาช่วยให้คลายหรือหายจากความกลัวหรือความกังวล
อย่างไรก็ตามบางทีมนุษย์อาจจะวิ่งเข้าหา 'ความกลัว' เพื่อตอบสนองอะไรบางอย่างในจิตใจได้เช่นกัน และ ในเชิงการตลาดเราสามารถเอาความกลัวมาขายของได้ อย่างเช่น 'ปลาปักเป้าพิษ'
เมื่อวานได้มีโอกาสมาทริป Okinawa ที่ญี่ปุ่น และ ได้เลือกทาน 'ปลาปักเป้าเป็นข้าวเย็น' โดยซื้อCourseจากอินเตอร์เนต 1,500 บาท ซึ่งทราบกันดีว่าปลาปักเป้านั่นมีพิษถ้าหากคนทำไม่มีความรู้คนทานอาจจะถึงตายได้ โดยมื้อนี้มีคุณวฤณ มาร่วมทานด้วย
เริ่มเข้ามาในร้านปรากฏว่าไม่มีลูกค้าสักคน (ถึงแม้พอไม่มี Social Proof ก็ยังไม่ได้กลัวมากเพราะมี Online Social Proof) สองเมนูแรกที่เขามาเสริฟคือ หนังปลาปักเป้าคลุกซอสพอนสึ และ ซาซิมิปลาปักเป้า (พอทานไปสักพัก คุณแม่มีแอบบอกว่า "กินไม่ได้นะอันตราย" (จังหวะนี้ก็เริ่มมีความกังวลบ้าง แต่ก็ยังทานต่อ เพราะเป็นคนใกล้ตัวที่เป็น Relelative Self มาแสดง Opinion) กินไปได้สักพักลิ้นเริ่มชา และ มือชานิดๆ (จังหวะนี้ไม่ได้รู้สึกอะไรมากเพราะเป็นความกลัวที่ควบคุมได้) และหลังจากนั้นเขาก็เอาเซตอื่นมาเสริฟต่อจนจบคอร์ส
Comment รสชาติ: - หนังปลาปักเป้า: ไม่ค่อยชอบเท่าไร หนังเหนียวเหมือนหนังหมู (4/10) - ซาซิมิปลาปักเป้า: อร่อยดี กินแล้วชาที่ปลายปากต้องจิ้มซอสพอสซึถึงอร่อย (8/10) - ปลาปักเป้าคาราอาเกะ: เหมือนเนื้อไก่ ไม่ก็เนื้อปลาทอด (กระดูกเยอะกินยาก แต่รสชาติที่ร้านทำโอเคมีสัมผัสเกลือที่รู้สึกได้) (7/10) - ปลาปักเป้าบาบีคิว: เนื้อและหนังเหนียวแต่ซอสบาบีคิวอร่อย (6/10) - ชาบูปลาปักเป้า: รสชาติปลาคล้ายๆกับที่กินมาแล้วเลยเฉยๆ ซุปจืดไปหน่อย (6/10) - ข้าวต้มปลาปักเป้า: ที่ร้านเอาน้ำซุปที่ได้มาใส่ข้าวและใส่ไข่กินตอนสุดท้าย ที่ร้านมีการปรุงเพิ่มโดยใสชิโอะเพิ่ม
สรุป: ที่มากินเพราะอยากได้Experience แต่หลังจากทานแล้วคงมาทานแค่ครั้งเดียว ลายแทง: Guenpin Fugu Kokusai-dori Street / Tenraku Course
